Inne czynności seksualne: oglądanie pornografii

Pornografia jest narzędziem, którego używają, niezależnie od płci, osoby funkcjonujące w związkach. Wchodząc w relacje, poznajemy stopniowo siebie i wzajemne potrzeby seksualne. Możemy różnić się poziomem libido, fantazjami seksualnymi, upodobaniami i anatomią. Mimo to decydujemy się odkrywać przyjemność płynącą z wzajemnych zbliżeń.

Wspólne momenty intymne nie zawsze muszą być udane. Seks to także próby i błędy.

Nasze potrzeby i wyuczone nawyki z poprzednich relacji mogą nie pasować do obecnej osoby partnerskiej lub zmieniać się w trakcie wspólnego życia. Seksualność to dynamiczny element w naszym rozwoju. Dlatego, poznając nowe osoby, nie musimy od razu określać stałych zasad. Odpowiednie będzie jednak omówienie, jaki rodzaj relacji oraz seksu interesuje nas obecnie. W ten sposób każda z osób uczestniczących w akcie miłosnym będzie mogła poczuć się bezpiecznie. Komfort psychiczny to także wartość dodana podczas stosunków – umożliwia otwarcie się na fantazje i chęć pełnego odkrycia siebie przed drugą osobą – takimi, jakimi jesteśmy.

Kiedy już wypowiemy swoje oczekiwania wobec osoby partnerskiej, należy skonfrontować je z jej potrzebami. Zasady ustalane na bieżąco muszą być przede wszystkim wspólne i konsensualne.

Trudne emocje związane z zaskoczeniem innymi niż nasze potrzebami osoby partnerskiej mogą budzić chęć jak najszybszego rozwiązania problemu, abyśmy znowu mogli poczuć się bezpiecznie. Zabronienie osobie partnerskiej danej czynności seksualnej jest rozwiązaniem równie przemocowym, co nakazanie wykonywania danej czynności seksualnej bez konsensualnej zgody drugiej osoby.

Nie narzucamy, ponieważ nie mamy prawa do kontrolowania, a więc ograniczania seksualności żadnego człowieka, nawet deklarującego chęć tworzenia wspólnego życia.

Ludzie odnajdują się w bardzo różnorodnych relacjach. Monogamia, wbrew pozorom, nie jest jedyną popularną formą bliskości. Realizujemy się monogamicznie; swingując; otwierając związki na pewien okres czasu bądź żyjąc w otwartej relacji na stałe, z jedną osobą partnerską, lecz wieloma partnerami seksualnymi; żyjąc w poliamorii z wieloma partnerami.

W każdym momencie relacji partnerzy mogą decydować, czy będą realizować swoją seksualność tylko z drugą osobą, masturbować się, oglądać pornografię czy otwierać się na innych. Relacja bezpieczna to taka, kiedy za każdym razem konsensualne ustalamy ze sobą zmianę zasad.

Pornografia jest elementem seksualności, który znacznie może różnić się w zależności od upodobań. Oglądając porno, relaksujemy się, wspomagamy stymulację, wzbogacamy swoje pomysły na przyjemność. Jeśli osoba partnerska oczekuje od nas wspólnego oglądania pornografii, może to zarówno oznaczać, że jest to dla niej forma zwiększająca podniecenie seksualne, jak i znak, że chciałaby wspólnie odkryć nowe możliwości.

Podejście do dyskusji z otwartością, pozwoli określić jej motywacje. Jeśli jest to czynność, na którą nie masz ochoty, nie musisz brać w tym udziału. W takiej sytuacji pierwszorzędnym i jedynym rozwiązaniem będzie określenie własnych granic i jasne ich wypowiedzenie. Upewnij się, że osoba partnerska odebrała komunikat: „Nie będę tego robić”. Jeśli mimo to dochodzi do naruszenia granic, są to zachowania przemocowe.

Dostrzeganie seksualności innych osób, spodobanie się, fantazje seksualne to nic nienaturalnego w związku. Kiedy decydujemy się na relację i potrzebujemy zmodyfikować swoje potrzeby seksualne, nie jest znakiem, że należy zakończyć wspólny układ. Jesteśmy ludźmi i nowe bodźce wzbudzają w nas ciekawość. Mimo to nie możemy oczekiwać wykazania tej samej ciekawości od osoby partnerskiej.

Decyzja skierowana na swoje potrzeby seksualne i swoje granice może być trudna ze względu na strach przed opuszczeniem. Co zrobić, jeśli negatywne odczucia sprawiają wrażenie zasłaniać obiektywne spojrzenie na problem?

Zastanów się, co jest źródłem tego lęku. Ograniczenie relacji z kimś bliskim wiąże się z uczuciem samotności, na którą może składać się strach pozostania samemu ze swoimi myślami, obawa przed trudnościami w znalezieniu nowej osoby partnerskiej, a także lęk przed zmianą. Po pewnym czasie osoby partnerskie wypracowują sobie wspólne nawyki seksualne, rytuały, plany i znajomości. Jeśli związek tworzony jest przez osoby o niskim poczuciu indywidualności, a dużej potrzebie wspólnotowości, nawet drobne modyfikacje bywają barierą nie do przekroczenia.

Często też funkcjonujemy w przekonaniu, że relacje kończą się, jeśli „coś jest z nimi nie tak” to znaczy są przemocowe, toksyczne, pojawia się zdrada. Nie potrafimy zakończyć bliskich relacji, dopóki nie przekroczą naszych granic. Warto uświadomić sobie, że czasami osoby kończą relacje, z którymi „wszystko jest w porządku”.

Relacje ewoluują cały czas, w pewnym momencie osoby partnerskie mogą dojść do wniosku, że potrzeby seksualne, życiowe cele, rodzaj relacji lub zwyczajnie wzajemne zainteresowanie zanikło. W takiej sytuacji nie poszukujemy „winnych” – dochodzi do naturalnego rozstania. Taki brak zgodności dotyczący wzajemnych zachowań seksualnych nie jest niczym gorszym niż pobudki związane ze światopoglądem czy przekonaniami politycznymi.